Dag 5, de terugweg.

Drukte van belang in huis. Alles werd ingepakt, uitgepakt en weer her-ingepakt. Het busje zou om 12 uur aan de weg staan om ons op te pikken. Na het ontbijt kwam er iemand binnen met een simpele mededeling : busje komt niet !! Versnellingsbak kapot !! Iedereen de pleur in natuurlijk, want 5 dagen in zo'n gat als dit is wel genoeg. Waarom ik in de lach schoot heb ik maar niet uitgelegd. Kan moeilijk zeggen dat ik zoiets wel verwachtte ! Gelukkig waren er 2 zeventienjarige studenten in het gezelschap die de volgende dag ( maandag ) allerlei verplichtingen hadden op school. Die hadden zoiets : dit gaat mij niet gebeuren, niet nog langer hier ! Als een speer gingen ze naar de weg om na 2 uur terug te komen met de mededeling dat ze een busje hadden aangehouden richting zuiden, en die ons op de terugweg wel mee wilde nemen. Mazzel dus. Vertrektijd werd nu wel wat later maar dat gaf niks.
Het varken was ondertussen begonnen om z'n eigen gift-wrap op te vreten.



Onze kado's waren ondertussen ook gearriveerd.



En omdat de native-chicken in Davao zo duur is heeft Nene er nog maar 1 bijgekocht.



Voor de rest ging mee : airplant, orchideeen, minstens 10 kilo bananen ( die nu allemaal tegelijk rijp zijn en dus niet weg te tremmen !!! ) en kokoswater. Wat de rest van het gezelschap allemaal meenam weet ik maar ik telde ik 5 rijstzakken gevuld met ???.



Oja, en het varken natuurlijk !!



Omdat het mooi weer was stond iedereen klaar om af te dalen naar de weg ( met alle rotzooi ) toen Nene plotseling de gulle dame uit ging hangen en "effetjes" de karabouw inhuurde voor 50 pesos. Persoonlijk vond ik het een geweldig idee, de rest vond het " zonde van je geld " maar laadde wel alles op natuurlijk !.





Bij de bus aangekomen bleek dat deze een slag kleiner was dan degne waarme we gekomen waren, ook het dakterras ontbrak. Maar de bijrijder reisde alsnog op het dak samen met wat rijstzakken.



Het zou dus nog wat krapper worden dan op de heenweg. Het varken had mazzel. Die had zich tijdens de karabouw-tocht los weten te wurmen. Daar er geen know-how aanwezig was om hem weer terug in te pakken mocht hij blijven.
De terugweg verliep makkerlijker dan de heenweg. Het was droog en licht. Helaas was de chauffeur een stuk minder. Het leek wel of ie voor donker in Davao terug wilde zijn. Gelukkig wel een paar plaatjes kunnen maken.







S'avonds uurtje of 9 waren we weer heelhuids thuis.
Btw, de bruine dame is ondertussen al in de soep van de Savour Queen belandt !





De andere 2 laten we maar leven. Tis best wel gezellig dat gekneuter van die 2 voor het huis.