Geheel tegen de Philippijnse gewoontes in vertrokken we een dag eerder dan gepland ipv een dag te laat. 8 volwassenen en 5 kinderen in een busje voor 8 personen, zonder airco maar dat was geen punt, openstaande ramen genoeg. Mee gingen : 48 eieren, 100 kilo rijst, chips, snoep, groente, minstens 5 gallon mineraalwater en weet ik wat nog meer. Volle bak dus, je kon geen vin verroeren. Gelukkig was iedereen familie, wel opgevoed, dus de sfeer zat er meteen goed in en de lucht in de bus bleef prima van kwaliteit. Tussenstop in Digos bij een eatery.
De weg was prima te berijden, chaffeur was ook een prima vent ( en nuchter ) en deed geen gekke dingen.We vertrokken met mooi weer maar helaas begon het na Melita te regenen en goed ook. Vanaf daar was de weg ook minder en werd almaar minder hoe verder we naar het zuiden reden. Ook was het al pikkedonker dus al met al geen makkelijk ritje. Tot 2x toe waarschuwde de chauffeur ons dat het beter was als ik even m'n pet wat dieper over m'n ogen ( en neus ) trok zodat eventuel "belangstellende" niet konden zien dat er een blanke in de bus zat. Dus berg op, berg af, door rivieren heen, omgevallen bomen en landslides ontwijken en dat allemaal op een geitepad, zijnde de hoofdweg. Foto's heb ik niet, wel van de terugweg. Aangekomen in de barangay Mangili stapte we uit bij het eerste huis. Het stroomde nog steeds van de regen dus eerst maar effe schuilen bij een lokale bobo. Ondertussen was het 8 uur s'avonds. GSM werkt daar niet dus eventuele hulp om te helpen sjouwen konden we niet bereiken. Dan maar alleen de noodzakelijke dingen mee en de rest later ( laten ) ophalen. Alle zaklantaarns werden te voorschijn gehaald ( mijn maglite kon ik dus weer eens nergens vinden ) en wandelen dan maar. Tocht duurde zo ongeveer 3 kwartier. Door modder klunen, door bergstromen waden, midden in een soort jungle en in het licht van een zaklantaarn. Tochtje om nooit te vergeten. Al meteen kwam uit mijn "stadse" Nene de mountain-girl te voorschijn. Hoge hakjes uit en op blote voeten verder. Ik hield trouw m'n slippers ( nep-crox ) aan voor de grip. Totdat er een in de modder bleef steken. Wel direkt terug gevonden maar toen ook maar op blote voeten verder. Conclusie : grip kwijt en wie zat er na 50 meter op z'n gat in de modder ? Yep. Wel grote lol natuurlijk bij de rest. Nep-crox maar weer aan dus. In het huis waar we aankwamen was ondertussen iedereen gaan slapen dus dikke paniek. Kaarsen aan ( dorps-aggregaat werkt alleen tussen zonsondergang en 8.30 pm ) en de maaltijd bereiden. Wij ondertussen afspoelen bij de kraan. Ondertussen had de lokale bobo z'n best gedaan want toen ik weer binnen kwam stonden de 100 kilo rijst en alle andere spullen die we hadden achter gelaten al in het huis. Koste wel 20 pesos. Iedereen effe snel eten ( rijst met gebakken ei ) en naar bed. Nene en ik kregen een apart kamertje met matras gelukkig. Alhoewel de matras wel flinterdun was lag ik tenminste niet op de grond. De rest lag verspreidt door het huis. In de woonkamer lagen er ongev. 10 op een rij !
Aan de andere kant lag ook nog Nene's nicht haar kind de borst te geven dus dat gedeelte heb ik maar even niet gefotografeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten