Dag 4, Allerheiligen

Allerheiligen betekent hier, graven bezoeken, graven schoonmaken, kaarsjes branden en .......... eten ! Ook dit is weer een vrouwen aangelegenheid. De kerels laten zich niet zien, zolang er geen eten ( of drank ) is. Ook was er het bericht dat, ter ere van Nene en mij, Nene's halfzuster een varken had meegenomen zodat ook deze tak van de familie wat behoorlijks te eten had. Eerste stop was dus het huis van Nene's halfbroer. Aan het gegil te horen kwamen we net te laat voor de doodsteek.



Daarna kreeg ik een complete spoedcursus " Lechon ". Volgens iedereen is Gomer ( Nene's halfbroer dus ) DE expert van het dorp. Heeft voor alle grote ketens hier in Davao gewerkt. Waarschijnlijk zoop ie teveel, anders had ie nu niet in een of ander bergdorpje gewoond. Maar ik moet echt zeggen, de man wist wat ie deed !









Ondertussen bezochten Nene, haar broer Boy en ik het graf van haar vader. Hier kon je zien dat Nene van de arme Racosalem-tak is en er geen echte Racosalem-dochters zijn in het dorp, 1 grote puinhoop.







Dan is dit wel effe een ander gezicht !



Maar mede door mijn "aanwezigheid", hebben de broers belooft om in ieder geval het dak te vernieuwen en de volgende keer als we komen nemen we wat GI-sheets, verf en cement mee.

Terug naar het varken ! Op een kolenvuurtje waar we in nederland nog geen stokkie sate op gaar krijgen, hing het beestje al aardig te kleuren.



Ondertussen nog even wat pas gevallen kokoswater drinken.



Dit was ook het moment dat ( volgens mij ) Nene effe lekker d'r zelf kon zijn en samen met moeders en halfzus kon praten/klagen over al die andere zussen en nichtjes in Davao en Manilla die zwanger zijn, net geweest of het waarschijnlijk gaan worden. Echt waar, als op dat moment de rebellen me hadden ontvoerd had ze er niks van gemerkt !!





Ondertussen werd het varken onder grote hilariteit de keuken ingeparkeerd. Bamboestok was effe te lang....





Dan natuurlijk eten geblazen !!
En dan, ja, dan blijf je toch weer de witneus uit het verre buitenland en durft niemand bij je te komen zitten om ook lekker te eten, hoezeer je je best ook doet. Uiteraard werd al het eten ook doorgegeven naar de "achterhoede" maar echt lekker voel je je er niet bij. De man op de achtergrond is de echtgenoot van een nicht van Nene. Absoluut geen drinker maar een stugge roker. En daar ik altijd wel voorraad had bleef ie altijd in de buurt :-)



Na het eten begon het alweer snel te schemeren, tijd om afscheid te nemen van schoonmoeder. Zij zou nog die avond naar huis toe gaan omdat het de weg nog zo goed was. Dat het donker was maakte waarschijnlijk niks uit. Het jurkje dat Nene haar gegeven had was al ingepakt, de 15 kilo rijst was al opgegeten door de rest en het geld voor de medicijnen had ze verstopt in der knotje haar. Ook dan wordt je weer je geconfronteerd met de Filippijnse cultuur. Niks dikke pakkerd als afscheid voor moeders ( die ze misschien nooit meer ziet, althans in levende lijve ), alleen maar : geef het geld niet aan anderen !!

Snel terug naar het huis. Morgen vertrekken we weer !!!!!